Binnen de hippische sector springen allerlei (commerciële) opleidingen, on- en offline workshops en cursussen als paddenstoelen uit de grond. Wie op sociale media scrolt wordt bedolven onder gesponsorde adds van hippische professionals die jou en je paard naar een hoger plan kunnen tillen. Veel titels zoals trainer, instructeur, coach of behandelaar zijn onbeschermd. Iedereen mag zich gedragstrainer, revalidatietrainer, bekapper, houding en zitcoach of paardencoach noemen.
Het venijn zit hem in het gegeven dat er door inferieure hippische professionals (on)bewust misbruik wordt gemaakt van de zoekende en onzekere paardenliefhebber die het graag goed wil doen voor zijn paard. (On)bewust omdat deze groep aanbieders zichzelf vaak ook niet altijd bewust is van hun gebrek aan kennis en ervaring (het ‘Dunning Kruger’ effect). 1
Vaak lijden deze profs ook aan het ‘redderssyndroom’. Ze bieden hun diensten niet alleen aan omdat ze van paarden houden en mensen willen helpen, maar ook omdat ze het zelf nodig hebben. Ze zitten vaak nog midden in hun eigen ontwikkeling. Het helpen van mensen met hun paard geeft een prettig gevoel en voor veel mensen is het een droom; van je paardenpassie je werk maken. Het aanzien die hun professionele ‘deskundigheid’ oplevert kan gebruikt worden om een eigen negatief of beschadigd zelfbeeld te herstellen. En het levert daarbij ook nog eens geld op.
Maar een gedegen vakopleiding, jarenlange ervaring met het trainen van paarden of de universitaire studie van een dierenarts kan zomaar niet vervangen worden door een dagcursus bekappen of een clinic over rechtrichten. Dat je ‘ervaringsdeskundige’ bent omdat je eigen paard niet op de trailer wil, maakt je nog geen trailerlaadexpert.
Waarom trappen dan toch zoveel paardenliefhebbers in de belofte van probleemloze harmonie of de maakbare gezondheid van hun paard? Omdat die belofte goed en overtuigend gecommuniceerd wordt. Slimme marketingtechnieken helpen inferieure professionals mensen bewust te maken van problemen waarvan ze niet eens wisten dat ze bestonden. Ze spelen in op de intentie van paardeneigenaren om het goed te willen doen. Op hun beurt zijn dergelijke paardenprofessionals zelf vaak ook weer een pionnetje in schimmige piramidespelletjes van online marketing- en businesscoaches die ze wijsmaken hoe uniek, belangrijk en deskundig ze zijn. Hoe ze een perfect imago creëren met personal branding.
Wie op zoek gaat naar een goede paardenprofessional komt vaak bedrogen uit. In de hippische sector zijn het in de regel niet de door de wol geverfde ervaren professionals die als eerste boven in de google zoekresultaten verschijnen. Maar degene die zijn aanbod het beste communiceert.
Inferieure paardenprofessionals verschuilen hun onkunde achter allerlei gelikte methoden, zorgvuldig ge-editte content en mooie hoogdravende visies op het gebied van horsemanship. De gemeenschappelijke deler van deze benaderingen is de ontkenning van de weerbarstige praktijk die het trainen van paarden en ruiters soms met zich meebrengt. Dat gezondheid niet altijd maakbaar is en succes niet altijd haalbaar.
De praktijk leert dat veel echte hippische rotten in het vak online vaak helemaal niet zo zichtbaar zijn. Ze hebben misschien een website of facebookpagina, met daarop wat beperkte informatie over behaalde diploma's, prestaties of hun werkwijze en gaan er daarmee van uit dat dat wel voldoende is. Vaak hebben die professionals ook niet meer nodig, omdat ze de agenda toch wel vol hebben. Omdat ze al jarenlang goed werk leveren en een vaste klantenkring hebben. En de meer ervaren paardenliefhebbers kunnen vaak op grond van die informatie wel inschatting maken van hun vakbekwaamheid en horsemanship.
Om de wildgroei van onbekwame professionals tegen te gaan wordt vaak de oplossing gezocht in keurmerken, diploma's en certificaten. Maar voor de zoekende paardenliefhebber wordt het steeds lastiger om die op waarde te schatten. Daarbij zegt een keurmerk of diploma ook niet altijd alles. Veel is afhankelijk van hoe iemand zich naast zijn opleiding ontwikkelt. Met paarden ben je sowieso nooit uitgeleerd.
Zichtbaarheid van de echte vakmensen en hippische experts op sociale media werkt wel. Toch zijn dat nu de mensen die zich online het minst laten horen en zien. Ze houden zich liever met de paarden bezig, dan een story te posten over wat zij doen op een dag. De oplossing van het probleem is simpel: meer transparantie. Een van de doelstellingen van het Hippisch Kompas en #secretproject is om juist de echte professionals weer zichtbaar te maken. Op een manier die bij hen past. Zodat het voor de welwillende paardenliefhebber makkelijker wordt om de juiste professional te vinden. De zin te scheiden van de onzin.
Wanneer zoekende paardenliefhebbers meer inzicht hebben in de daadwerkelijke skills, ervaring, achtergrond, diploma's en objectieve reviews van professionals, kunnen zij een bewustere keuze maken. In de ontwikkeling van je horsemanship is uiteindelijk de langste weg de kortste. Je kunt dus maar beter je geld, tijd en energie goed inzetten, en voorkomen dat je op een dwaalspoor raakt door met de verkeerde in zee te gaan. Je bespaart je paard daarmee ook nog eens een hoop ellende. Tot er meer transparantie is binnen de hippische sector, is het handig om je in ieder geval het volgende te realiseren vóórdat je een professional inschakelt:
Besef dat geen enkele paardenprofessional de wijsheid in pacht heeft. De echte professional herken je niet aan wat hij je allemaal belooft, maar aan zijn duidelijkheid over wat hij wel en vooral NIET voor je kan betekenen. Die kennen namelijk niet alleen hun kracht, maar ook hun beperkingen. Zij zullen je doorsturen wanneer zij je niet kunnen helpen.
Geen enkele paardenprofessional verdient een goeroestatus. Het zijn namelijk ook gewoon mensen, die ook wel eens fouten maken, een keer gefrustreerd raken en soms door schade en schande wijzer zijn geworden.
Wees kritisch, geloof geen enkel woord op voorhand. Laat je overtuigen door wat ze je in de praktijk kunnen tonen aan vakmanschap of horsemanship.
Pas op voor professionals die zeer bedreven zijn in het profileren van zichzelf door te wijzen op fouten van andere professionals.
Bedenk dat jij en je paard soms het beste af zijn met een professional die je juist vertelt wat je NIET wilt horen. Niet altijd leuk, maar soms wel wat je nodig hebt om verder te komen.
1. Het dunning-krugereffect is een psychologisch verschijnsel. Het treedt op bij incompetente mensen die juist door hun incompetentie het vermogen ontbreekt om in te zien dat hun keuzes en conclusies soms verkeerd zijn. Mensen die werkelijk bovengemiddeld competent zijn, hebben daarentegen de neiging hun eigen kunnen te onderschatten. Minder competente mensen slaan zodoende hun eigen capaciteiten hoger aan dan zij die veel competenter zijn.
Comments